Tüpüm Alındıktan Sonraki İlk Ayım Nasıl Geçti?

     Herkese merhaba. Bir önceki yazımda ameliyat sürecimi anlatmıştım, bu yazımda da "Tüp alındıktan sonraki ilk ay nasıl geçer ve tüp alındıktan sonra ne olur?" konularını kendimce anlatıyor olacağım. Umarım faydalı bir yazı olur. 

     Bildiğiniz üzere 1 ay önce, hamileyim diye gittiğim hastaneden tüpüm alınarak dönmüştüm ve 2 günde iki ameliyat geçirip, hayata yeniden doğmuştum. Çok önemli bir ameliyat geçirmiştim ve ciddi anlamda yeniden doğmuş gibiydim. Neden böyle söylediğimi anlatayım. Hem doktorum "Allah sana ikinci bir şans verdi." demişti. Hem de ameliyattan sonra, karnımdaki dikişler nedeniyle sanki hareket etmeyi unutmuş gibiydim. Hiçbir şeyi tek başıma yapamıyordum. En basitinden yataktan doğrulup, terliklerimi giymek bile zor geliyordu. Ameliyattan birkaç gün sonra yavaş yavaş da olsa yatağımdan kendim kalkmayı başarabilmiştim. Bu, bizim için sevindirici bir gelişmeydi doğrusu. Hani, bir bebek ilk adımlarını atar ve ailesi çok sevinir ya işte onun gibi bir şeydi. 

     Sürekli yürümem gerekiyordu. Ancak ilk günlerde çok kısacık bir mesafe bile, hem beni yoruyor hem de dikişlerimi zorluyordu. Zaten dik değil de iki büklüm bir haldeydim. 

     Ameliyattan sonraki iki günümde gaz sıkıntısı nedeniyle aç kalmam gerektiğini; sadece su, meyve suyu, komposto gibi sıvı gıdalarla beslenebileceğimi söyledi doktorum. Serum verildiği için açıkçası pek açlık çekmedim. Sanki serumun içine ekmek doğruyorlardı...

     Ameliyattan 3 gün sonra taburcu olduk. 1 haftalık hastane sürecinde minik prensesimi çok özlemiştim, çünkü ilk kez ayrı kalıyorduk. 15 gün sonra bebeğimi tekrar emzirebileceğimi söylemişti kürtaj yapan doktorum. Ancak kendi doktorum, artık emzirmemem gerektiğini ve sütümün artık faydasının olamayacağını söyledi. Üzülmüştüm açıkçası. Prensesim henüz 13 aylıktı ve anne sütüne ihtiyacı vardı. Bir yandan da kendimi teselli etmeye çalışıyordum en azından bu yaşına kadar emebildi diye. Mecburi olarak bıraktırıp, mamaya başlattık.

     Ameliyattan sonraki ilk ayım prensesmişim gibi geçti. "Ne istersin, ne yapalım? Canının çektiği bir şey var mı?" Bu tür soruları ilk hafta çok duydum. Yılda 3-5 kez ameliyat mı olsam ne yapsam?? Şaka bir yana, insan sağlığının kıymetini ancak yitirdiğinde anlayabiliyor. Şükretmek için çok sebebimiz var aslında...

     Eve geldiğimizden beri Asyamı kucağıma alıp sevemiyorum. Ameliyattan sonraki iki ay boyunca dikkat etmem gerektiğini söyledi doktorum. Birkaç kez denedim ama dikişlerim zorlanıyor gibi olduğundan bıraktım. İnsanın bebeğini kucağına alıp sevememesi de üzücü bir durum. Benimki geçici bir süreç ama yine de insan üzülüyor valla. Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın...

     Bir önceki yazımda Beta HCG değerimin yani hamilelik hormonumun düşmesi için doktorumun takibinde olduğumu belirtmiştim. Düzenli olarak kontrollerime gidiyorum ve her seferinde kan alınarak, değerlerime bakılıyor. Beta HCG değerlerimin 0'a kadar düşmesi gerekiyordu. En sonki kontrolümde 2'ydi. 8000'lerden ve hatta 9000'lerden bu değerlere ulaşmak ne güzel... Her şey çok güzel gidiyor, çok şükür...

     Ha unutmadan şunu da söyleyeyim: Tüpün alınması gebeliğe engel değilmiş, yani tek tüple de gebelik olabiliyormuş. İki doktorum da böyle söylediler. Bir kadının tüpü alınmış. Alındıktan sonra 2 -3 çocuğu olmuş, kadın kalan tek tüpünü de kendi bağlatmış artık. Yaniii çıkmadık candan ümit kesilmez...

     Evet, ameliyattan sonraki sürecim böyle geçti. Bir sonraki yazıma kadar kendinize çok iyi bakın ve unutmayın: HİÇBİR ŞEY SİZDEN DAHA DEĞERLİ DEĞİL...