Hamilelik Her Haliyle Güzeldir

     

     Bu fotoğrafta görmüş olduğunuz   benim, düğüne gidecekken şişen ayaklarım.   Gelin şimdi bu fotoğrafın hikâyesini sizinle   paylaşayım.

     Hamileliğimin 6. ayına gelmiştim. O   zaman daha hâlâ Manisa'daydık.   Memlekete taşınmamıştık. Çok yakın   bir akrabamızın düğünü vardı ve eşimle   benim de katılmamız gerekiyordu. Otobüs   yolculuğuydu ve aslında çok da uzak değildi.

 4-5 saatlik bir yere gidecektik. 

     Öğlen saatlerinde hazırlanıp, evden   çıktık. Düğün akşamaydı.  Aslında   evden çıkarken, hiçte öyle değildi   ayaklarımın görüntüsü. Normalde hep   spor ayakkabı giydiğimden,   ayaklarımın şişebileceğini ve boğum   boğum olabileceğini hiç düşünmedim.   Eşim birkaç gün önceden demişti ama   evden çıkarken şiş olmadığı için, ben de

 ihtimal vermedim açıkçası. 

     Yolculuğun benim için bir mahsuru   olup  olmadığını doktora sordum. O da,

 gidebileceğimi ancak iki saatte bir   mutlaka 10-15 dakika yürüyüş   yapmamı, biraz hareket etmemi   söyledi. Biz de muavine ve şoföre durumu   anlattık. Onlar da anlayışla karşıladılar.   Ben hiç onlara söyleme ihtiyacı hissetmedim

 zaten. İki saatte bir mola verildi. 

     Yolculuk bitti ve otobüsten indik.   Ayaklarım çok şişmişti. O fotoğrafı da   otobüsten iner inmez çekmiştik. Birkaç   dakika bankta oturalım, az dinlenelim   diyorduk. Ben, o zaman biraz ayaklarımı   uzatmıştım. Önümden geçenler ayaklarıma   bakıyordu. Hatta öyle ki yoldan geçen biri   baktı, sonra döndü bir daha baktı. Biz de   eşimle bu olayı gördük, çok güldük tabii.

     Sonrasında kendimizi hiç bilmediğimiz bir

 şehirde, en yakın ayakkabı mağazasını   ararken bulduk. Birkaç ayakkabı denedim   ama hiçbiri olmadı. Ya yine kötü bir görüntü

 oluşturuyordu ya da iyi gelmiyordu.   Ayakkabı seçme faslı gerçekten çok uzun   sürmüştü. Normal giydiğimden 1 numara   daha büyük ayakkabı almıştım. Ona rağmen

 yine de biraz dar gibiydi. Daha uygununu   bulamadığıma göre, o ayakkabıyı almak   zorunda kaldım. 

     Düğünler hiç bana göre değildi.   Gitmeyi de sevmezdim zaten. Belki de   sevmediğim için olacak, ilk kez   giydiğim türde ayakkabıyla başıma   gelmeyen kalmadı desem, yeridir yani.   Ama bugün bu anıyı gülerek   anımsıyorsam, hepsi kızımın   sayesindedir. Eğer kızım olmamış   olsaydı, yani ben o düğün gününde   hamile olmamış olsaydım bunların   hiçbiri başıma gelmemiş olacaktı ve   normal bir şekilde düğüne gidip gelmiş   olacaktık. Daha şimdiden hayatımızda   güzel anılar biriktirmemize katkı   sağlıyor Asyacık. Bakalım daha ne   anılar, güzellikler yaşatacak bizlere? 

     Evlat sahibi olmak isteyen herkesin,   bir gün dileklerinin gerçek olmasını   temenni ederek, yazımı burada   bitiriyorum. 

     Takipte kalın...

    Hoşçakalın...